zostało utworzone 6 grudnia 2003 r. na bazie Statutu zatwierdzonego 1 grudnia 2000 r. przez 309. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski.

W posiedzeniu inauguracyjnym, które odbyło się w Warszawie, uczestniczyli członkowie Zarządu Sekcji Biblistów Polskich, wybranego 18 września 2003 r. w Koszalinie podczas 41. Sympozjum Biblistów Polskich na pięcioletnią kadencję (2003-2008). W ciągu pięciu pierwszych lat istnienia i działalności SBP podjęto wiele różnych inicjatyw, które sprostać miały zadaniom wyznaczonym przez Statut Stowarzyszenia. Organizowano kolejne Sympozja Biblistów Polskich, a członkowie Stowarzyszenia, poprzez publikacje i pozostałą działalność naukowo – dydaktyczną, przyczyniali się do rozwoju i pogłębiania znajomości Pisma Świętego w swoich środowiskach i poza nimi. Na V Walnym Zebraniu Stowarzyszenia Biblistów Polskich we Wrocławiu, 16 września 2008 roku, wybrano nowy Zarząd SBP na II., pięcioletnią, kadencję (lata 2008-2013).

„Celem Stowarzyszenia jest pogłębianie znajomości Pisma Świętego poprzez badania naukowe i rozpowszechnianie Słowa Bożego zgodnie ze wskazaniami Kościoła, wyrażonymi w sposób szczególny przez Sobór Watykański II” (Statut SBP, art. 6). Podejmując zadania określone w Statucie, Stowarzyszenie uznaje, docenia, podejmuje i pragnie dalej rozwijać wysiłki wielu pokoleń biblistów i teologów polskich, którzy niestrudzenie czytali, objaśniali, tłumaczyli i upowszechniali Pismo Święte oraz propagowali pogłębioną znajomość zawartego w nim przesłania i realiów.

Ks. prof. dr hab. Waldemar CHROSTOWSKI

Pięćdziesiąte Sympozjum Biblistów Polskich (Warszawa, 19-20 września 2012) sprzyja temu, by oglądając się w przeszłość, obejmującą ponad pół wieku najnowszej historii biblistyki polskiej, dokonać próby podsumowania i bilansu oraz zarysować zadania i perspektywy na przyszłość. Wiele do myślenia daje sam fakt, że zaistniała i utrwaliła się piękna tradycja dorocznych spotkań, podczas których naukowa refleksja i dociekania idą w parze z nawiązywaniem znajomości i zacieśnianiem przyjaźni, co na pewno sprzyja lepszym postępom badań naukowych oraz pracy dydaktycznej. Ponad pół wieku to zarazem wystarczająco długi czas, aby dokonać jego periodyzacji, umownie wyznaczając etapy, z których każdy posiada własną specyfikę, odzwierciedlającą zmieniające się uwarunkowania i wyzwania, jakim należało sprostać.

Zanim zapoczątkowano tradycję dorocznych spotkań

Pierwsze spotkanie biblistów polskich, które odbyło się w 1959 r., miało miejsce w ściśle określonym kontekście historycznym, kulturowym i politycznym, na którym swoje piętno wycisnęła II wojna światowa (1939-1945) i okres bezpośrednio powojenny. Uprawiając przez chwilę historię wirtualną należy powiedzieć, że gdyby nie było wojny, to gwałtowne przyspieszenie w odradzaniu się kultury i teologii polskiej po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. , przyniosłoby niewątpliwe osiągnięcia również w dziedzinie badań nad Biblią i postępów katolickiej biblistyki. Dość przypomnieć, że od 1922 r. działała Sekcja Biblistów założona przez Józefa Archutowskiego (zginął w 1944 r. powstaniu warszawskim) na Uniwersytecie Jagiellońskim. Widocznym rezultatem rozmaitych inicjatyw i przedsięwzięć było zorganizowanie wiosną 1937 r., z inicjatywy Piotra S. Stacha, zjazdu biblistów polskich w Krakowie.